33 sayfalık belge, Trump'ın "Önce Amerika" doktrinini yüceltiyor ve yönetimin ABD dış politikasında, Batı Yarımküre'deki askeri kaynakları kaydırmaktan Avrupa'ya karşı eşi benzeri görülmemiş bir çatışmacı tavır almaya doğru yeniden yapılanmasını ortaya koyuyor.

Strateji, Trump'ın göç, uyuşturucu kaçakçılığı ve bölgede düşman güçlerin yükselişi olarak tanımladığı durumla mücadele etmek için Batı Yarımküre'deki ABD askeri varlığının "yeniden düzenlenmesi" çağrısına odaklanıyor.

Belge, bölgede daha büyük bir Sahil Güvenlik ve Donanma varlığı ve “sınırı güvence altına almak ve kartelleri yenmek için, gerektiğinde ölümcül güç kullanımı da dahil olmak üzere” konuşlandırma planlarını özetlemektedir. Belge, bunu 1823 yılında Avrupa güçlerinin ABD'nin batıdaki etki alanını saygı duymaları için yapılan başkanlık çağrısı olan Monroe Doktrini'nin bir parçası olan “Trump Koroları”nın bir parçası olarak çerçevelemekte.

Belgede, "Güvenliğimiz ve refahımız için bir koşul olarak Amerika Birleşik Devletleri Batı Yarımküre'de öncü olmalıdır; bu koşul, bölgede ihtiyaç duyduğumuz yerde ve zamanda kendimizi güvenle ortaya koymamızı sağlar," deniyor.

Bu, yönetimin uluslararası sularda uyuşturucu gemileri olduğu iddia edilen gemilere karşı ölümcül bir kampanya yürütmesiyle birlikte geliyor; şimdiye kadar en az 23 gemiyi imha etti ve 87 kişiyi öldürdü. Dışarıdan hukuk uzmanları ve bazı Kongre üyeleri, bu çabanın yasallığını sorguladı.

Stratejinin Avrupa bölümü, daha dramatik bir tırmanışı temsil ediyor ve Avrupa ülkelerinin "uygarlığın silinmesi gibi gerçek ve daha çarpıcı bir ihtimal" tarafından gölgede bırakılabilecek "ekonomik gerileme" ile karşı karşıya olduğu konusunda uyarıda bulunuyor.

Belgede, "uzun vadede, en geç birkaç on yıl içinde bazı NATO üyelerinin çoğunluğunun Avrupalı ​​olmayan ülkeler haline gelmesinin oldukça olası olduğu" ve bu ülkelerin ABD ile ittifaklarına aynı şekilde bakmaya devam edip etmeyecekleri konusunda "açık bir soru" ortaya çıktığı belirtiliyor.

Yönetimin stratejisi ayrıca, "Ukrayna Savaşı'nın Avrupa'nın, özellikle de Almanya'nın dış bağımlılıklarını artırma gibi ters bir etkiye sahip olduğunu" ileri sürüyor ve "büyük bir Avrupalı ​​çoğunluk barış istiyor, ancak bu arzu büyük ölçüde bu hükümetlerin demokratik süreçleri baltalaması nedeniyle politikaya dönüşmüyor" iddiasında bulunuyor.